Kun je je herkennen in onderstaande situatie;

Het schooladvies is definitief; ouder en leerkracht treffen elkaar in het adviesgesprek.

Claudia, leerkracht op een basisschool, zegt tegen de moeder van haar leerling Bart dat de school op juiste gronden géén HAVO maar een VMBO TL advies heeft gegeven. De moeder zegt dat ze het er niet mee eens is: zij kent haar kind goed en weet zeker dat hij een HAVO kind is. Logisch, want beide ouders zijn ook HAVO getest. Claudia begint ongevraagd het beleid van de school aan de moeder uit te leggen en geeft aan dat dit beleid juist is uitgevoerd. Haar conclusie: de school heeft terecht het VMBO advies gegeven.

De moeder geeft nogmaals aan dat ze het anders ziet en voelt. Ze ergert zich groen en geel aan het feit dat er niet naar haar geluisterd wordt. Dat frustreert haar enorm.

De irritatie loopt per seconde op: de moeder luistert niet naar Claudia, ze wordt zelfs boos op haar. Leerkracht en ouder belanden in een “welles-nietes”. Het resultaat:
Beiden houden een naar gevoel over aan het gesprek. Claudia baalt: het gesprek bij haar weggelopen.

Hoe komt dit?

Ouder en leerkracht kijken naar dezelfde situatie en geven er ieder een andere betekenis aan. Hoe kan dit?

We hebben allemaal een eigen kijk op de wereld. Die kijk is al in onze jongste jaren gevormd. Op basis van onze ervaringen uit het verleden, opvoeding, wellicht geloof, eigen waarden en normen, overtuigingen is een filter ontwikkeld. Dit filter is hoe wij gevormd zijn. Niet goed en niet fout. We zien of horen iets en laten dat door ons eigen filter gaan en geven daar een betekenis aan.

Maar wat als jouw filter niet overeenkomt met het filter van je gesprekspartner?

Veelal zien we het volgende gebeuren:

Claudia is ervan overtuigd dat het beleid van de school goed is toegepast. Zij wil dat alle leerlingen op de zelfde manier behandeld worden. Dit vanuit het beste voor het kind - het beleid hierover is toch helder! Zij houdt zich zó vast aan het beleid dat haar oren niet meer open staan voor het verhaal van de moeder. Ze gaat de moeder proberen te overtuigen.

De moeder is overtuigd dat zíj het goed ziet: haar zoon kan naar de HAVO, het is het enige schooladvies dat recht doet aan zijn capaciteiten. Ook zij kan het niet opbrengen om naar de argumenten van Claudia te luisteren.

Is dit effectief communiceren?

Nee, dat is het zeker niet. In zo’n situatie komen beiden niet verder en de frustratie over en weer neem toe.

Wat is dan wel effectief?

Eerst begrijpen, dan begrepen worden
(Stephen Covey). Wederzijds begrip, daar gaat het om. Pas als we écht luisteren, zullen we anderen begrijpen. Een mens heeft niet voor niets twee oren en één mond: daarmee kan hij twee keer zoveel luisteren als spreken.

Wat maakt dat deze ouder ontevreden is over het advies? Gaat het überhaupt wel over het advies of speelt er iets anders? Wat is dat dan? Hoeveel tijd zou het kosten om hier naar te luisteren. Hoe wil je het gesprek eindigen: ga je voor gelijk (wij hebben ons beleid goed toegepast) of geluk (hoe zorgen we voor een goed verloop van dit gesprek?)

In de training Prettig Contact met de Leerkracht leren docenten, leerkrachten, directeuren, intern begeleiders om effectief te communiceren met ouders. Vanuit eigen kracht, zelfzorg en met behulp van de juiste vaardigheden.

Waar ga jij voor? Gelijk of geluk? We zijn benieuwd en lezen je reactie graag hieronder!