“Ach ja… dat heeft-ie van z’n vader.”

Deze maand nemen we jullie mee in het omgaan met weerstand.

Je kent ze vast wel – die uitspraken van ouders als:

• “Ja, maar jíj hebt 12 weken vakantie.”
• “Druk? Tja… het is nou eenmaal een jongen.”
• “Thuis kan ze het wel, hoor!”
• “Bij je collega op dinsdag is er nooit wat aan de hand.”

Uitspraken die je waarschijnlijk nét iets te vaak hebt gehoord.

In veel van onze trainingen gaat het over omgaan met weerstand. Want als je die niet op tijd weet om te buigen, beland je al snel in een vervelend gesprek. Je probeert elkaar te overtuigen, herhaalt jezelf, irritatie kruipt erin — en dat is zonde. Want uiteindelijk wil je de relatie goed houden.

De voorbeelden hierboven zijn allemaal vormen van weerstand. Het zijn precies die momenten waarop je even afhaakt (“daar gaan we weer…”), of juist extra hard aan het werk gaat om te overtuigen. Dat kost bakken met energie – en het rendement is vaak laag. Want: ouders in de weerstand laten zich niet overtuigen. Ze staan (nog) niet open voor je uitleg of argumenten.

En dat geldt niet alleen voor ouders. Ook collega’s kunnen er wat van: breng jij enthousiast een nieuw idee in, zegt er altijd wel iemand “dat we dat al geprobeerd hebben” of “dat het zo toch ook goed gaat.”

Ook dat… is weerstand.

En geloof ons: wij krijgen het zelf ook nog regelmatig voor onze kiezen.

Een training waarin een deelnemer bij de start zegt:

“Is dit alles wat jullie te bieden hebben?”

“Ik zit hier omdat het moet.”

“Ik ga bijna met pensioen.”

Weerstand dus. En dat is helemaal oké. Want zolang er weerstand is, is er betrokkenheid.

Die deelnemer met hoge verwachtingen? Die was niet ongeïnteresseerd – integendeel. Hij keek juist uit naar de training en wilde dat het waardevol zou zijn. Daar zat zijn zorg: hopelijk is dit niet weer zo’n dag waar we te weinig uithalen. En precies dát kun je samen onderzoeken.

Hetzelfde geldt voor die ouder die zegt “dat het nou eenmaal een jongen is.” Misschien speelt er thuis van alles, en weten ouders gewoon even niet hoe ze ermee om moeten gaan. Of de ouder die zegt “thuis kan ze het wel” – een mooie aanleiding om samen te kijken wat ze dan precies kan en hoe dat aansluit bij wat jullie op school willen zien.